Dag 2, Zaterdag 18 oktober 2014
Otavalo
Afgelopen nacht erg onrustig geslapen door de herrie. Had ik eenmaal oordoppen in was ik weer bang dat ik de wekker niet hoorde en ze dus maar rond 4.30 uur uitgedaan. Vanaf dat moment niet meer geslapen. Besluit om maar op te staan. Het is dan 6.30 uur. Douchen en aankleden. Tegen 7.30 uur naar het ontbijt. De eetzaal ligt pal naast mijn kamer. Er zaten al enkelen van onze groep te ontbijten. Het is geen lopend buffet maar je krijg je eten opgediend. Dus de broodjes, jam, boter en fruit worden gebracht. Een beetje karig ontbijt, maar het vult de maag. Om 8.15 uur ga ik terug naar de kamer en ga het thuisfront Skypen. Het is dan 15.15 uur in Nederland. Om 8.45 uur verzamelen we in de lobby, waarna we omstreeks 9.00 uur met de bus vertrekken. Onze eerste echte dag gaat beginnen.
We hoeven maar een klein stukje te rijden. Na een klein kwartiertje stoppen we om de lokale dierenmarkt te bezoeken. Het is er druk en er wordt me een partij herrie gemaakt. Loeiende koeien, blèrende schapen en knorrende varkens. De dieren werken niet mee en worden behoorlijk hard aan een touw meegetrokken. Als dierenvriend best wel schokkend hoe er met de dieren wordt omgegaan. Kippen in te kleine kooitjes, kittens bijeen gepakt in een mand, cavia's die in de pan eindigen. We zien zelfs in de berm dode dieren liggen, zoals een puppy.
Nadat we de dierenmarkt hebben bezocht stappen we in de bus en rijden door naar een andere markt. We komen er rond 10.30 uur aan en krijgen een uur de tijd om over de markt rond te lopen. Ik en anderen lopen met Freddy mee. Hij legt het een en ander uit. Een leuke gewaarwording om de lokale bevolking zo in de weer te zien.
Tegen 11.30 uur zijn we vrij. We worden in het centrum afgezet. We besluiten om eerst wat te gaan eten. Freddy heeft ons een tip gegeven waar we kunnen gaan lunchen met een mooi uitzicht over de markt. Het restaurant heeft Buena Vista. Ruim een uur later hebben we gegeten en afgerekend.
Daarna gaan we een rondje maken over de indianenmarkt ( aan de Poncho Plaza) om te shoppen. Het is een zee van kleuren: rollen stof, dikke dekens voor de koude nachten in de bergen, wollen wandkleden met afbeeldingen van bergen en lama's, geborduurde blouses en jurken, met de hand gebreide truien, en nog veel meer. Ik hoef alleen sjaals van voetbalclubs uit Ecuador te hebben om onze verzameling in het supporterscafé van Helmond Sport uit te breiden. Sjaals uit Ecuador zijn toch een beetje speciaal. Al snel kom ik een kraampje tegen en koop twee sjaals. De ene van Deportivo Quito en de andere van Barcelona SC. Ondanks de drukte heerst er een rustige sfeer. We lopen daarna door naar een plein vlakbij ons hotel en gaan daar even op een bankje zitten. Even later worden we aangesproken door een klein meisje dat polsbandjes verkoopt. We kopen er een paar. Tegen 13.30 uur lopen we terug naar ons hotel toe. Ik gooi de sjaals binnen en fris me wat op.
Om 14.00 uur vertrekken we vanaf het hotel met de bus en gaan een dorpjes tour maken. We bezoeken eerst een familie dat manden en vloerbedekking maken van een riet. Het lijkt makkelijk maar dat valt nog vies tegen.
We rijden verder en doen een oude man aan dat schapenwol verwerkt tot sjaals en truien. We krijgen het proces te zien. Eerst wordt met een kam de wol fijn gemaakt, daarna worden de stukjes wol aan elkaar gemaakt en met een spinnenwiel tot garen gedraaid. Een erg intensief werk wat we ons in Nederland niet kunnen voorstellen.
 |  |
Onze volgende stop is bij een muzikale familie. De man des huizes laat ons zien hoe een panfluit in elkaar wordt gemaakt en gestemd. Daarna laat hij diverse instrumenten zien en horen. Tot slot voegen zoon en dochter zich bij hem en gaan ze muziek spelen wat erg aangenaam klinkt.
Onze laatste stop in bij een familie die op traditionele wijze hoeden maakt. Ook hier krijgen we het gehele proces van verwerking te zien. De hoeden zijn voor de Ecuadoranen erg kostbaar. Ze moeten lang sparen, maar zo'n hoed gaat blijkbaar heel lang mee. Ondertussen horen we gepiep en nemen achterin de schuur een kijkje. We treffen daar cavia's aan. Drie keer raden hoe deze cavia's gaan eindigen....
Om 18.30 uur zijn we terug in het hotel. We hebben een uur de tijd om om ons op te frissen en om te kleden. We worden om 19.30 uur weer in de lobby verwacht. We lopen dan gezamenlijk naar een restaurant in de buurt. Fox biedt ons een welkom diner aan. We zitten nog geen paar minuten op onze stoelen of we hebben de soep al voor onze neus staan. Oscar zegt voor de grap: "Zou me niets verbazen dat we over een uur al buiten staan". Nou en gelijk heeft hij gehad. Terwijl ik de laatste lepel soep naar binnen werk, krijgen de anderen van onze tafel al hun hoofdgerecht. We geven aan dat de serveerster rustig aan moet doen, maar ze spreekt geen woord Engels. Omstreeks 20.30 uur hebben we ons nagerecht op en kunnen we de drankjes al gaan afrekenen.
We besluiten om nog wat te gaan drinken met enkelen van onze groep. Mariska weet een leuk tentje met de naam Sisa en we lopen er naartoe. Om er te komen moeten we diverse trappen op, het lijkt wel een doolhof. Onderweg op de eerste verdieping komen we nog een bruiloftsfeest tegen. Het café is gevestigd op een soort van overdekt dakterras. We proeven er onze eerste (van vele) Mojito's en die smaken prima. Er is ook een DJ maar die is blijven steken in de jaren 70. We proberen hem zover te krijgen om wat moderne muziek te draaien, dit gaat een paar liedjes goed maar dan valt hij weer 40 jaar terug. We hebben veel lol en leren elkaar beter kennen. We drinken veel cocktails zodat de barman extra personeel inroept en extra flessen rum en Bacardi.
Tegen middernacht besluiten we om terug naar het hotel te gaan. Bij de uitgang aangekomen blijkt het rolluik omlaag te zijn. Gelukkig zit er een klein deurtje in het rolluik en daardoor kunnen we naar buiten toe. Ook de toegang bij ons hotel is afgesloten. We kloppen en bellen, maar er lijkt niets te gebeuren. Na een paar minuten is gelukkig de nachtportier wakker geworden en kunnen we naar ons bedje toe.
