Dag 19, zaterdag 5 oktober 2013
Sanur - Batubulan - Mas - Ubud - Celuk - Sanur
Wakker om 7.00 uur. Ik wacht nog even met Jan en Joke te bellen maar ik weet eigenlijk al dat ze gewoon wakker zijn. Om 7.20 uur toch maar even gebeld en ze zijn inderdaad al klaar om naar het ontbijt te gaan. We genieten weer van al het lekkers dat het ontbijt ons te bieden heeft. Het is al behoorlijk warm. Het zweet drijft via mijn rug omlaag. Om 8.15 uur terug naar de kamer om onze spulletjes te pakken waarna we op het strand gaan liggen. We hebben om 13.00 uur een excursie dus we kunnen nog een paar uurtjes relaxen. We zwemmen wat in zee, lezen een boekje, eten een ijsje en we knijpen af en toe onze ogen dicht van luiheid. Tegen 11.45 uur terug naar onze kamers. Daar opfrissen en omkleden. Omstreeks 12.50 uur naar de lobby toe.
De bus arriveert om 13.15 uur en we pikken nog even iemand op bij een hotel naast ons waarna we weer naar het verzamelpunt van Panorama Tours rijden. Kaartje laten afstempelen en wat koffie/thee drinken. Omstreeks 13.50 uur gaan we vertrekken. Er wordt naar de bus gerend om de beste plaatsen te krijgen. Wij lopen op ons gemak naar de bus toe met als gevolg dat Jan en Joke een aantal rijen voor mij zit. Ik zit op de achterste rij en moet dit delen met maar liefst 4 andere personen. Die zijn ook nog eens erg gezet van postuur waardoor ik in feite klem kom te zitten. In de bus komen we eigenlijk 1 zitplaats tekort. We geven aan de reisleidster door dat we niet comfortabel zitten. Ze geeft aan het probleem te gaan oplossen. Hoe dat ze dat gaat doen is ons nog een raadsel.
Om 14.15 uur arriveren we bij een klein zilverfabriekje. We nemen een kijkje in de werkplaats en zien dat er de mooiste dingen worden gemaakt. Het is echt monnikenwerk. Je moet er geduld voor hebben. Nadat we in de werkplaats hebben rondgekeken worden we naar een winkel geleid. Ik kijk er even rond en ga daarna buiten op een bankje zitten. Enkele vrouwen kunnen de weerleiding niet doorstaan en kopen iets. Omstreeks 15.10 uur lopen we terug naar de bus.
De reisleidster geeft aan dat er twee extra stoelen zijn bijgezet. Voor ons achterin leuk. Een koppel gaat daarop verhuizen naar de extra stoelen. Ik zit ineens erg comfortabel. Maar doordat de extra stoelen zijn bijgezet zijn de voorste rijen een stukje naar voren geschoven met als gevolg dat hun beenruimte weer een stuk krapper is geworden. Als de reisorganisatie in het vervolg gewoon twee personen minder inboekt voor deze excursie dan is het probleem helemaal opgelost en zit iedereen comfortabel. Een minpuntje dus.
Nadat we een vijf minuten hebben gereden stoppen we langs de weg om even een winkel te kunnen bekijken waar ze erg mooie beelden verkopen. Intussen krijgen we een koud flesje water in onze handen gedrukt wat heerlijk is met deze hitte. We zijn nog geen vijf minuten bij de winkel of we moeten al weer gaan. Jan en Joke hadden interesse in een beeldje, maar krijgen de kans niet eens om te onderhandelen.
Om 15.45 uur arriveren we bij een kunstatelier. We krijgen een korte uitleg wat er geschilderd wordt. Er wordt ons gevraagd om binnen in de kunsthal geen foto's te maken van de schilderijen. We respecteren dit. Wel erg jammer want er hangen prachtige schilderijen aan de muur. Als je een schilderij wilt kopen, dan wordt het doek losgehaald van het frame en opgevouwen. Zodoende kan je dit in je koffer meenemen naar Nederland.
Onze volgende stop is het plaatsje Ubud, waar we om 16.30 uur arriveren. Ubud was in het begin een gehucht, gecentreerd rond Campuhan. Thans zijn de omliggende dorpen aan Ubud vastgegroeid. Tezamen met deze dorpen heeft het nu een oppervlakte van ca. 40 km2 en ongeveer 60.000 inwoners. Het toerisme ontwikkelde zich vanaf 1930 onder vorst Tjokorde Gede Agung Sukawati die Ubud's eerste hotel startte. In 1936 begon hij met A. Sobrat, Gusti Nyoman Lempad, Walter Speis en Rudolf Bonnet de Pita Maha schilderorganisatie. Ze maakten van Ubud het "cultureel hart van Bali". Terwijl Ubud vroeger vooral bezocht werd door rugzaktoeristen, is het nu een populaire bestemming bij een bredere groep toeristen, waaronder kunstverzamelaars en dagjesmensen.
De hoofdstraat van Ubud is de Jalan Raya Ubud met vele winkels ( vooral kunst ), cafés restaurants, hotels. Omdat we honger hebben gaan wij eerst een hapje eten bij restaurant Tropical. Helaas moeten we omstreeks 18.00 uur weer vertrekken, dus de tijd is erg krap. We hebben niet genoeg tijd over om de winkeltjes te bekijken. Wanneer we uit het restaurant vertrekken zien we ineens onze andere reisgenoten die in Kuta verblijven voorbij wandelen. Zij hebben zelf een busje geregeld en zijn zo wat de hele dag in Ubud geweest. We kletsen nog wat en ze zwaaien ons uit wanneer we klokslag 18.00 uur vertrekken uit Ubud. Erg jammer want ik zou hier nog wel even hebben willen rondlopen.
We komen rond 18.30 uur aan in het plaatsje Gianyar waar we in theater Sahadewa de Kecak dans ofwel Apendans gaan bekijken. De show begint al snel nadat wij hebben plaatsgenomen. Het begin is veelbelovend, maar na een minuut of vijf blijkt dat de tekst alleen maar bestaat uit Oe, Oe, Oe ( apengeluid). Dit gaat zo door tot het einde. Jan en ik houden het tien minuten vol en besluiten dan om de zaal uit te gaan. We gaan bij de naastgelegen winkel Formule1 kijken op de TV. Ook nemen we een kijkje bij een aantal jongeren dat snooker aan het spelen is. Drie kwartier later horen we nog steeds Oe, Oe, Oe. We worden door een medewerker gewezen dat het einde wordt ingeleid met vuur. We gaan daarom nog even binnen een kijkje nemen. Opgelucht zijn we wanneer het 19.30 uur is en we met de bus terug naar het hotel rijden.
Omstreeks 20.15 uur komen we aan bij ons hotel. We frissen ons nog even wat op. Onze planning voor vanavond is te gaan dineren bij de Italiaan in ons hotel. Paul en Danielle vergezellen ons. Aangekomen in het restaurant krijgen we de menukaart en de wijnkaart. We bestellen een lekkere witte wijn. Na een paar minuten komt de ober terug dat die witte wijn op is. Geen probleem dan maar een andere witte wijn. Intussen bestellen we als voorgerecht carpaccio en als hoofdgerecht gamba's. Na een paar minuten komt de ober ons vertellen dat er geen carpaccio meer is. We kijken elkaar allemaal aan en hebben allemaal dezelfde gedachte. We stappen op en gaan ergens anders eten. De ober laten we verbaast achter.
We lopen naar de Cat&Fiddle. Gelukkig is er nog plaats voor 5 personen. Hans, Anelise, Henk en Yvonne zitten er ook te eten. Er speelt ook een bandje. Gelukkig worden we hier wel op onze wenken bediend. Het eten smaakt weer prima en de wijn vloeit rijkelijk. Na het diner gaan we nog naar de hotelbar toe.