Dag 7, maandag 23 september 2013
Wonosobo - Borobudur - Jogjakarta
Rond 4.00 uur word ik wakker van de Imam die oproept tot gebed. Het is erg luidruchtig. Nadat hij tien minuten later ophoudt met zingen probeer ik nog even te slapen, maar dat lukt me niet. Om 4.45 uur maar opgestaan. Jan en Joke blijken ook al vroeg wakker te zijn, waardoor we al om 5.05 uur naar de ontbijtzaal gaan. Daar aangekomen blijkt dat het ontbijt nog niet klaar is. Er wordt hard gewerkt. Wij drinken dan maar een kop thee en koffie. Een kwartier later komen de anderen van onze groep. Het ontbijt is niet erg uitgebreid. Tegen 5.45 uur gaan we terug naar de kamer.
Onze koffers die we voor de deur hadden gezet zijn dan al opgehaald. Om 6.20 uur loop ik naar de lobby toe en check via de WIFI nog even de uitslag PSV-Ajax ( 4-0 ). Voor het hotel staan er al 3 kleine busjes klaar. We vertrekken om 6.30 uur naar het Dieng Plateau om een tempelcomplex, vulkaankrater en een zwavelmeer te bezoeken.
Onderweg rijden we door kleine dorpjes. Het is dan al behoorlijk druk met schoolkinderen die veelal lopend naar hun school gaan. Ook zijn er enkele kleine marktjes waar de dorpsbewoners hun inkopen doen van groenten, fruit en kippen.
Tegen 7.15 uur maken we een stop bij een uitkijkpunt over de bergen. Het is er erg fris door de wind, maar het uitzicht maakt alles goed.
Een kleine tien minuten later komen we aan bij het Dieng Tempelcomplex waar 8 hindoeïstische tempels staan oftewel de Arjuna tempels. Met de strak blauwe hemel op de achtergrond geeft het een mooi plaatje. We krijgen even de tijd om de tempels te bekijken, waarna we weer terug lopen naar de busjes. Daar aangekomen gaan we eerst koffie of thee drinken bij een kleine koffieshop.
 |  |
Onze volgende stop is bij de Kawah Sikidang krater welke goed toegankelijk is voor toeristen. Er staat een mannetje dat mondkapjes verkoopt. Volgens reisleider Soe niet nodig omdat de wind gunstig staat.
We lopen zo'n 200 meter en komen dan aan bij de krater, die behoorlijk borrelt. Ook stijgen er behoorlijke zwaveldampen op de krater omhoog. Uiteraard geeft het weer een geur van rotte eieren. Om de krater heen zie jij uit de vulkanische grond dampen stijgen en kleine gaten waaruit water borrelt.
Soe laat ons door middel van een sigaret zien dat zwavel een chemische reactie geeft wanneer het in aanraking komt met nicotine. Hij blaast in een gat waar niets te zien is nicotinerook. Bij een ander gat zie ineens behoorlijke pluimen rook komen.
Rond 9.25 uur komen we aan bij de Telaga Warna Dieng oftewel het Zwavelmeer. Het meer heeft diverse kleuren waardonder groen, blauw, wit en violet. Het is vreemd om te zien dat een meer uit zoveel verschillende kleuren kan bestaan. We wandelen een stukje om het meer en maken natuurlijk foto's met het meer op de achtergrond.
Entreekaart
We rijden weer terug naar het Kresna Hotel in Wonosobo. Daar om 10.45 uur aangekomen staat de grote bus al op ons te wachten. We stappen over en rijden dan naar onze volgende bestemming: De Borobudur. Wanneer we ruim een uur gereden hebben gaat de bus ineens stoppen bij een plein in de plaats Temanggung. Het is niet duidelijk wat we hier gaan doen. Jan, ik en anderen stappen uit. We weten dan nog steeds niet wat de bedoeling is, maar dan wordt duidelijk dat de vader van Hans in deze plaats tot zijn 18e jaar is opgegroeid. We stappen weer de bus in en vervolgen onze weg.
We arriveren om 13.15 uur voor onze lunch bij, hoe toepasselijk het ook is, het Borobudur Restaurant. Het is een lopend buffet en het eten smaakt goed ondanks dat het weer niet warm is.
Omstreeks 14.30 uur vertrekken we om na een kort ritje van 5 minuten weer te stoppen. We zijn dan aangekomen bij de ingang van de Borobudur Tempel.
Entreekaart
Voordat we het complex mogen betreden moeten we allemaal een sarong om doen. We krijgen ook allemaal een koud flesje water, waarna we naar de tempel lopen. Onderweg krijgt Joke last van haar buik en besluit om niet mee te gaan. Ze loopt weer terug.
We krijgen een Nederlandstalige gids die ons een en ander vertelt: De Borobudur is een boeddhistisch heiligdom op 40 km ten noordwesten van Jogjakarta. Het is gelegen bij de Merapi ( de meest actieve vulkaan van Indonesië ) en gebouwd in de periode 750-850. De naam stamt mogelijk van het Sanskiet "Vihara Buddha Ur", dit betekend vrij vertaald "Boeddhistische tempel op de berg". De Borobudur is opgebouwd als een grote stoepa. De basis van deze stoepa is 123 bij 123 meter en heeft 9 etages. De onderste 6 etages zijn vierkant, de bovenste 3 etages zijn rond. De etages vertegenwoordigen de boeddhistische kosmos. Op de bovenste etage bevinden zich 72 kleine stoepa's, die gebouwd zijn rondom 1 grote centrale stoepa. De grote stoepa staat symbool voor het Nirwana. De kleine stoepa's vertegenwoordigen van onderen naar boven de weg die een boeddhist moet afleggen om uiteindelijk in het Nivanate te worden opgenomen.
's Ochtends dient de Borobudur nog steeds als gebedsoord. Een pelgrim loopt iedere etage zeven maal rond met de klok mee. In de stoepa's bevinden zich beelden van Boeddha. Wie door de gaten in de stoepa's deze beelden aan kan raken ontvangt volgens het lokale geloof, het eeuwige geluk.
Het is erg indrukwekkend om te mogen rondlopen bij een van de zeven wereldwonderen. Na te hebben gewandeld over de Chinese Muur en bij de Taj Mahal te zijn geweest mag ik dus met het bezoek aan de Borobudur weer een van de zeven wereldwonderen wegvinken.
Rond 16.00 uur lopen we naar de uitgang toe. Daar zit Joke op ons te wachten. We vervolgen onze weg met paard en kar. Mijn "chauffeur" praat goed Engels en ik maak onderweg een praatje met hem. Intussen zijn de wolken erg dreigend geworden, maar het zou gelukkig droog blijven. Na een kleine twintig minuten komen we aan bij een lokaal dorpje.
We bezoeken eerst een vrouwtje dat haar geld verdient met het inpakken van bepaalde bonen in bananenbladeren. We wandelen door het dorpje. Kinderen komen aangefietst en gerend. Kippen en hanen lopen in het rond. De mensen in het dorp zijn allemaal bezig. Luieren kennen ze hier blijkbaar niet.
We bezoeken ook een vrouw die haar geld verdient met het maken van chips van cassavewortel. Die snijdt ze in plakjes en bakt ze in de frituur. We mogen proeven en het smaakt net als chips gemaakt van aardappel. We kopen een paar zakken chips.
Als afsluiting van het bezoek aan het dorp worden we getrakteerd op een dansvoorstelling van de lokale kinderen. We moeten erg lachen om twee kleine kleuters. Ze dansen mee, maar doen maar wat. Het is erg komisch. Jan wordt uitgenodigd om met de kinderen mee te dansen. Jan laat zich niet kennen en danst vrolijk mee.
Om 17.45 uur lopen we terug naar onze paard en kar. Daar aangekomen ontstaat er verwarring. Wie zit in welke kar. Gelukkig weten de berijders nog goed wie je bent want je wordt door hun bij de arm genomen en naar de paard en kar gebracht. We rijden dan naar de parkeerplaats waar de bus staat. Intussen is het donker geworden en horen we de imam weer oproepen tot gebed.
Nadat we nog even gebruik hebben gemaakt van het toilet moeten we nog een uur rijden naar ons hotel in Jogjakarta. We arriveren omstreeks 19.25 uur in het mooie Melia Hotel. Jan en Joke verblijven in kamer 344 en ik in kamer 348. We hebben uitzicht op het zwembad. Gelukkig komen de koffers snel. We doen nog even een drankje op de kamer van Jan en Joke waarna we ons gaan opfrissen.
Om 20.50 uur gaan we naar het restaurant toe. Daar zitten Frank, Sjan, Paul en Danielle al te eten. Wij nemen plaats aan de tafel naast hun. Het a la carte menu ziet er goed uit en ik neem een lekker stukje vlees. Het smaakt me goed. Rond 22.30 uur zijn we klaar en gaan naar de kamer toe. Het was een lange dag en zijn toe aan een goede nachtrust.
