Dag 9, woensdag 25 september 2013
Jogjakarta
Vandaag kregen we de wake-up call om 5.30 uur. Ik was al ruim van tevoren wakker, ook Jan en Joke zijn dan al klaar waardoor we omstreeks 5.45 uur naar de ontbijtzaal gaan. We vinden een mooi plekje om te ontbijten. Tegen 6.30 uur zijn we klaar en gaan naar de kamer toe. Omstreeks 7.00 uur staat iedereen klaar in de lobby waardoor we met de bus kunnen vertrekken. We gaan een fietstocht maken. Zo tegen 7.45 uur komen we aan bij het vertrekpunt. Daar staan de fietsen al klaar. De vrouwen krijgen een damesfiets en de heren een mountainbike. Al snel kom ik er achter dan ik geen fiets heb. Die wordt nog snel gehaald. Wanneer de zadels goed staan en iedereen een flesje water heeft, kunnen we op weg. Het is wel even wennen omdat we links moeten rijden. Ik merk dat je toch automatisch naar de rechterkant wordt getrokken.
We fietsen door een mooi rustig gebied zonder al te veel verkeer en krijgen een mooi beeld van het leven dat de mensen hier leiden. Na een kwartier fietsen maken we een eerste stop. Meteen worden we opgemerkt door de lokale bewoners die met hun kinderen toenadering zoeken. Enkelen van onze groep delen wat kleine cadeautjes uit in de vorm van een ballon, pennen en haarspeld.
 |  |
Via mooie rijstvelden maken we een stop bij een kleuterschooltje. De kleine kinderen zijn allemaal hetzelfde gekleed en verwelkomen ons uitbundig met gezang en dans. We mogen ook nog even in hun klaslokaal kijken waar ze ook weer voor ons zingen. Erg leuk!
Niet veel later stoppen we weer bij een school. Dit maal een basisschool met wat grotere kinderen. We worden weer uitgebreid begroet. Joke en Ria delen de kinderen snoepjes uit. Daarbij wordt Ria bedolven onder de kinderen. Met fiets en al valt ze op de grond. Hoe schattig en rustig de kinderen bij de kleuterschool waren zo wild zijn deze kinderen.
Onderweg komen we ook gehele families tegen die aan het werk zijn. Ze verwerken de geoogste groenten. Ook zien we een bejaard echtpaar dat aan het werk is op het land. Anderen zijn weer aan het werk met het oogsten van pinda's. De mensen zijn allemaal even vriendelijk en begroeten ons.
Rond 9.35 uur zijn we aangekomen bij het eindpunt van onze leuke fietstocht. We leveren de fietsen in en lopen naar de ingang van de Prambanan Tempels. Daar zit de rest van onze groep ( die niet met de fietstocht zijn mee geweest ) op ons te wachten. Reisleider Soe deelt intussen heerlijk koude cola en koekjes uit. We gaan een tempelcomplex betreden dus krijgen we allemaal weer een sarong om. Ik loop nog even naar de bus om me in te smeren met zonnebrandcrème. De zon schijnt weer uitbundig waardoor bescherming nodig is om niet te verbranden. Om 10.00 uur gaan we aan onze wandeling beginnen.
Entreekaart
De Prambanan is het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex in Indonesië. Prambanan betekent: "veel priesters". In de reliëfs worden ze afgebeeld met een lange baard. De Prambanan ligt op Centraal-Java, ongeveer 18 km ten oosten van Jogjakarta, aan de weg naar Solo. De belangrijkste van deze tempels is de Lara Jonggrang, vaak ten onrechte aangeduid als "de Prambanan". De tempels zijn ongeveer 850 n.Chr. gebouwd door onder andere Rakai Pikatan, een Shivatïsche koning uit de tweede Mataram-dynastie. Korte tijd nadat het complex was voltooid, werd het verlaten en begon het te vervallen. Het complex staat op de Werelderfgoed-lijst van de UNESCO.
Pas vanaf 1893 werd het plateau van het middencomplex weer uitgegraven. De reconstructie van het complex begon in 1918 en is nog steeds niet gereed. De renovatie van het hoofdgebouw werd pas in 1953 voltooid, omdat het bijna onmogelijk is de originele stenen terug te vinden: vaak zijn ze ontvreemd en hergebruikt op verafgelegen plaatsen. Een tempel zal slechts worden herbouwd als 75% van het originele steenwerk beschikbaar is. Mede daardoor is van de meeste kleinere tempeltjes nog steeds niet meer te zien dan de muurtjes van de fundering.
Bij de aardbeving op Midden-Java in 2006 is het herbouwde Prambanan-complex opnieuw ernstig beschadigd geraakt. Na deze aardbeving is het complex een tijd gedeeltelijk gesloten geweest voor het publiek. Inmiddels is het grootste gedeelte van het tempelcomplex weer hersteld en opengesteld voor publiek.
Voordat we de tempels gaan bekijken maken we eerst een groepsfoto. Onze gids vertelt daarna onder een boom het een en ander over de tempels. We zien een gezin dat toenadering tot ons zoekt. We weten al wat ze van plan zijn. Ze willen met ons blanken op de foto. Ik ben de gelukkige en ga met iedereen van het gezin op de foto. Ze komen uit Papua Nieuw Guinea. Het is trouwens niet de eerste keer tijdens ons verblijf in Indonesië dat de lokale bevolking met ons op de foto wil.
We betreden het complex, dat uit drie hoofdtempels (Trisakti, "drie heilige plaatsen") bestaat, waarvan de grootste 47 meter hoog is en gewijd is aan Shiva. Ten zuiden van deze tempel staat de tempel gewijd aan Brahma, ten noorden die gewijd aan Vishnoe. Tegenover deze drie hoofdtempels liggen drie kleinere, waarvan de middelste is gewijd aan Shiva's stier Nandi, de andere twee voor respectievelijk Brahma's rijdier, de gans Angsa (Indonesisch voor "gans") en Vishnu's adelaar Garoeda, het nationale symbool van Indonesië.
Samen met aan beide zijkanten nog twee kleinere tempels vormen voornoemde zes tempelgebouwen (candi, "tempel", genoemd) een centraal vierkant plein met zijdes van zo'n 110 meter. Op een iets lager liggend omringend plein liggen de ruïnes van nog eens 224 heiligdommetjes (pewara), die elk zo'n 14 meter hoog geweest moeten zijn. Zoals eerder vermeld, zijn slechts enkele ervan tot nu toe herbouwd. Hieromheen ligt een nog groter plein, weer iets lager gelegen, met zijdes van 390 meter. Door deze kleine hoogteverschillen vormt het Prambanancomplex een soort "getrapte piramide".
Het hoofdgebouw (de "Shiva-tempel") in het centrum is omringd door een reling met vier toegangspoorten. We gaan de tempel binnen en krijgen een bouwhelm op. Aan de buitenkant van deze reling vindt men reliëfs met konijnen, herten, rammen, pauwen, apen en ganzen, elke keer gegroepeerd aan beide zijden van de Boom des Levens (dit noemt men het "Prambanan-motief"). De binnenkant van de reling heeft reliëfs met scènes uit het Ramayana-epos. Hier wordt verhaald hoe Sita, Rama's geliefde vrouw, wordt ontvoerd en hoe Hanuman, heer van de apen, haar weer bevrijdt met behulp van zijn apenleger. Dit verhaal wordt (in ingekorte vorm) ook voor toeristen opgevoerd, met op de achtergrond de verlichte tempels.
Bij binnenkomst van de Shiva-tempel komt men in de hoofdkamer, waar zich een groot beeld van de vierarmige Shiva bevindt. In drie andere kamertjes staan beelden van Ganesha (met olifantshoofd, de zoon van Shiva), Agastya (symboliseert Shiva als leraar) en Durga (die de duivelse stier versloeg en Shiva's grootste steun was). Durga nam een belangrijke plaats in in Hindoeïstisch-Javaanse beeldhouwkunst en het complex is ook naar hem genoemd: Durga wordt in de volksmond ook wel Lara Jonggrang ("slanke maagd") genoemd. De reliëfs van de Shiva-tempel worden voortgezet op de Brahma-tempel. Op de Vishnu-tempel vindt men Krishna, de held uit het andere befaamde Hindoe-epos, Mahabharata.
Wanneer we de tempels hebben bekeken lopen we een stuk verder. We krijgen te horen dat we met een treintje nog een ander stuk van het complex gaan bekijken. Daar aangekomen zien we duizenden stenen blokken liggen die tot aan de aardbeving ooit een tempel vormden. Men probeert deze blokken weer te vormen tot een tempel. Een hele klus met veel gepuzzel.
Rond 11.35 uur komen we met het treintje aan bij de uitgang. Daar zien we een dierenparkje. Er staat een voor ons vreemde vogel. Het is een soort van struisvogel met de naam: kasuaris. Een soort dat ik nog nooit eerder gezien heb.
We rijden een klein stukje met de bus om daarna om 12.00 uur lopend verder te gaan naar een restaurant waar we gaan lunchen. Het is een stukje lopen. Diccy, die slecht ter been is, heeft een vriendelijke jongeman gevonden die haar per scooter naar het restaurant brengt. Na vijf minuten zijn wij ook gearriveerd. Het is een leuk restaurant dat verborgen ligt midden in een stukje natuur. Als je het niet weet te liggen, dan vindt je het nooit.
Het eten smaakt goed en is ook nog eens warm. Terwijl wij zitten te eten komt de fotograaf bij ons langs om de groepsfoto, die we bij de Prambanan tempels hebben laten nemen, te verkopen. Zo tegen 13.15 uur zijn we klaar en hebben allemaal afgerekend. We lopen weer terug naar de bus. Onderweg komen we langs een schooltje. Het is daar een drukte van jewelste van ouders die hun kinderen komen halen. Bij ons in Nederland worden de kinderen gehaald en gebracht met auto's. Hier zien we moeders en vaders met scooters hun kroost ophalen.
Tegen 14.00 uur zijn we terug in ons hotel en de rest van de dag zijn we vrij. Jan, Joke en ik besluiten om heerlijk aan het zwembad door te brengen. Ik ga met Joke alvast naar de kamers, terwijl Jan even bij de ligbedden blijft. Wanneer ik klaar ben ga ik naar het zwembad. Jan gaat dan ook naar boven. Twee minuten later komt Joke aan bij het zwembad. Omdat Jan de kamersleutel niet bij zich heeft gaat Joke hem achterna en gaat dus weer naar boven toe. Inmiddels komt Jan weer terug bij het zwembad omdat hij voor een gesloten kamer stond en vraagt waar Joke is. Ik vertel dat Joke weer naar boven is gegaan. Jan weer terug naar boven. Ze hebben elkaar dus twee keer misgelopen. Terwijl Jan met de lift naar boven ging, stond Joke dus in de andere lift omlaag. Erg lachwekkend. Gelukkig treffen ze elkaar bij de derde poging en komen ze beiden tegelijkertijd naar het zwembad toe. We krijgen gezelschap van Sjan die bij ons komt liggen.
Om 17.00 uur hebben we er genoeg van. We besluiten om even naar de supermarkt te gaan dat in het winkelcentrum naast ons hotel ligt. We moeten even zoeken omdat we daar niet meteen de supermarkt zien liggen. Het blijkt een erg grote supermarkt te zijn. Er is van alles te krijgen. Wij hebben alleen een fles cola nodig. Bij de kassa te staat er een meneer voor ons met een uitpuilend winkelwagentje. Wij met alleen onze fles cola sluiten achter hem aan en verwachten dat hij ons eigenlijk wel even voor laat gaan zoals we in Nederland gewend zijn. Maar helaas. Hij gaat zijn winkelwagentje uitpakken. Maar liefst een kleine tien minuten later zijn wij aan de beurt.
We lopen terug naar het hotel en gaan eerst een drankje doen bij Jan en Joke op de kamer, alvorens we ons gaan opfrissen. We spreken af dat we rond 19.45 uur gaan eten in het restaurant van het hotel. We willen deze avond lekker buiten op het terras gaan dineren. Daar aangekomen blijkt het erg druk te zijn. We kunnen wel buiten dineren maar dan zitten we helemaal achteraf in een hoekje. We geven aan wel even te wachten totdat er een tafel vrij komt en wachten in de lobby. Nog geen tien minuten later worden we gehaald en kunnen we plaatsnemen aan onze tafel voor vanavond om lekker te dineren.
Tegen 21.50 uur zijn we klaar en gaan nog even naborrelen op de kamer van Jan en Joke. We hebben coolbox met ijs besteld bij de bar en dat komen ze naar onze kamer brengen. Jan zorgt voor de drankjes. Tijdens het inschenken krijgen we de slappe lach te pakken. Tranen van het lachen rollen over onze wangen. Na twee borrels besluit ik naar mijn kamer te gaan. Omstreeks 23.00 lig ik lekker in mijn grote bed.
