Dag 12, zondag 8 juli 2012
Kandy - Nuwara Eliya - Bandarawela
Om 06.00 uur ging de wekker. Inderdaad erg vroeg. Ik ben eerder opgestaan want mijn koffer moest nog ingepakt worden. Ik had al alles klaargelegd dus dat was snel gedaan. Inmiddels had ik weer bezoek gekregen van enkele apen op het balkon die elkaar aan het pesten waren ( het blijven grappige beesten ). Om 06.45 uur zijn Jan en Joke ook gereed en kunnen we naar het ontbijt toe. Na het ontbijt ga ik bij de receptie mijn rekening betalen. Om 07.45 uur zitten we al in de bus die dan om 08.00 uur vertrekt. We rijden vandaag door de bergen via Nuwara Eliya naar Bandarawela.
Onderweg genieten we van het prachtige uitzicht. De route in de bergen is erg mooi. We komen diverse theeplantages tegen waarop gewerkt wordt. We maken even een kleine stop om de theepluksters te fotograferen.
Niet veel later arriveren we bij de Glenloch Tea Factory in het bergdorpje Katukithula. Inmiddels is het weer niet al te best geworden. Het regent en wanneer we uit de bus stappen merken we dat het er een stuk kouder is dan in Kandy. Een vrouwtje neemt ons mee voor de rondleiding in de fabriekje. We krijgen eerst te zien hoe de theebladeren worden gedroogd en welke machines er aan te pas komen om thee te maken.
Daarna komen we in het gedeelte waar volop gewerkt wordt. Het valt wel op dat er alleen maar dames aan het werk zijn. Het is er erg stoffig en de dames zitten helemaal onder het poeder. Ze nemen wel even de tijd voor ons om voor de foto te poseren.
Na de rondleiding die dan ruim half uur heeft geduurd krijgen we in het restaurant een kop Glenloch thee aangeboden. Tijdens het theedrinken worden onze lunchpakketten uitgedeeld. Omdat we onderweg naar Bandarawela geen restaurants meer tegen komen zijn we gebonden aan het lunchpakket. In het bijgelegen winkeltje kopen enkele van onze reisgenoten Glenloch thee. Rond de klok van 10.15 uur rijden we verder.
 |  |
In de bus zien we hoe hoger dat we komen hoe lager de temperatuur wordt. De thermometer geeft slecht een temperatuur aan van rond de 20 graden. Voor ons Nederlanders nog een aangename temperatuur, maar de bergbewoners lopen met dikke winterjassen en mutsen op. Onderweg komen we veel militair terrein tegen. Inmiddels bereiken we ook het plaatsje Nuwara Eliya dat op 1900 meter hoogte ligt. Het stadje is gelegen op de hoogste berg van Sri Lanka, de Pidurutalagala. Nuwara Eliya is in de 19e eeuw gesticht door Samuel Baker tijdens de Britse koloniale periode. Onderweg zien we veel gebouwen uit de Britse koloniale tijd.
We maken rond 11.30 uur een plaspauze bij een zeer chique hotel dat gebouwd is door de Britten. Voordat we het toilet bereikt hebben moeten we diverse gangen door lopen. Het is er erg mooi en ziet er uiteraard nog geheel Brits uit. Tien minuten later vertrekken we weer. Ik heb honger gekregen en begin aan mijn lunchpakket, bestaande uit een sandwich, ei en fruit.
Omstreeks 12.00 uur komen we aan op het station van Nanu-Oya, gelegen op 1623 meter hoogte. Ruim op tijd dus voor ons vertrek met de trein om 13.00 uur. Het is er behoorlijk aan de koude kant. We zijn temperaturen gewend van rond de 35 graden, dus een vest is wel lekker om aan te hebben. Op het station is er een restroom alleen voor toeristen. Hier kunnen we zitten en naar het toilet toe. We nemen ook nog even een kijkje in een piepklein museumpje. Ook koop ik nog een pak met koekjes in het winkeltje. Meteen krijg ik gezelschap van wat zwerfhonden. Het grootste gedeelte van de koekjes geef ik aan de honden. Rond 13.00 uur worden we wat ongeduldig, maar het blijkt dat onze trein vertraging heeft ( lijkt de NS wel ). Dus maar weer wachten.
Omstreeks 13.30 uur komt de trein aanrijden. We hadden twee opties. De ene was om de treinrit in de wagon met de lokale bevolking te doen, de andere om de treinrit in de luxe wagon te doen. Ik, Jan en Joke wilden de rit wel bij beleven bij de lokale bevolking. In de wagon aangekomen blijkt dat het er behoorlijk vol is. We kunnen niet zitten en het grotendeels vol met kinderen. We vragen aan Sammy of er nog plaats is in de luxe wagon. Dit blijkt zo te zijn. We moeten wel wat bijbetalen.
Enkele anderen van onze groep kiezen ook voor de luxe wagons, terwijl anderen het wel een uitdaging vinden zo tussen de lokale bevolking. Aangekomen in de luxe wagon is het rustig, hebben we lederen stoelen, beenruimte, tv en zelfs WIFI.
Onderweg is het uitzicht weer erg mooi. Langs het spoor lopen mensen en staan er koeien. Jan en ik gaan net als de lokale bevolking in de deuropening staan. Het is een hele belevenis. In Nederland is dat ten strengste verboden. We doen onderweg diverse kleine stations aan zoals in Ambewela, Pattipola, Ohiya en Idalgashinna.
Na een treinreis van ongeveer twee uur komen we om 15.40 uur aan in Bandarawela. We lopen het station uit en daar staat de bus op ons te wachten. Na nog geen vijf minuten rijden komen we aan in het Orient Hotel. We worden ontvangen met een kop koffie of thee en een stukje cake. Intussen deel Marco de kamer sleutels uit. Jan en ik gaan morgenvroeg de wandeling maken Hortens Plain National Park. We rekenen meteen af bij Marco. Daarna gaan we naar de kamers toe. Ik verblijf in kamer 230, Jan en Joke in 231. Het hotel is simpel en zonder zwembad. De kamers zijn schoon. Het blijkt het beste hotel van Bandarawela te zijn, maar voor ons een van de mindere hotels tijdens de rondreis.
Na de koffers te hebben uitgepakt en wat te zijn opgefrist gaan we even de bar inspecteren. Het ziet er wel gezellig uit. We besluiten om maar een drankje te doen. We vragen wat om een droge witte wijn. De ober komt aanlopen met twee flessen rode wijn. Maar we willen witte. Volgens de ober is er geen verschil, maar na enige uitleg komt hij met een lekkere witte wijn. We krijgen gezelschap van enkele van onze groep.
Na het borrelen gaan we terug naar de kamer om te douchen en om te kleden. Al snel blijken de kamers erg gehorig te zijn. Het ontluchtingsrooster van de badkamer zit aan de gangkant. Wanneer Jan en Joke tegen elkaar praten is het net of zij bij mij op de kamer staan. Ook wanneer er iemand over gang loopt of de trap pakt is het erg luidruchtig.
Het diner is niet erg uitgebreid maar smaakt redelijk. We worden vermaakt met wat live muziek ( een jankende kat is er niets bij ). Na het diner nog een drankje in de bar en daarna vroeg naar bed. Ik moet morgenvroeg al behoorlijk vroeg op.