Dag 13, maandag 9 juli 2012
Bandarawela - Horten Plains National Park - Bandarawela
Erg slecht geslapen. Daarbij word ik rond 05.00 uur wakker van gezang. Het blijkt afkomstig van de moskee niet ver van ons hotel vandaan. Het is de imam die oproept tot het ochtendgebed. Ik roep hem terug dat die zijn mond moet houden, maar zonder succes. Gisterenavond had ik alles al klaar gelegd wat ik mee moest nemen. Na me te hebben gewassen en te hebben aangekleed rond 05.30 uur naar het ontbijt. Ik blijk niet de eerste te zijn. Na het simpele ontbijt ( maar met lekkere kazen ) mijn rugzak gehaald op de kamer. Buiten aangekomen staan de twee kleine busjes al klaar. Ons groepje bestaat uit mijzelf, Jan, Frank, Mart, Ans, Jos, Marlies, Dennis, Betina en Melvin onder begeleiding van Marco en Sammy. Om 06.30 uur vertrekken we.
We rijden eerst over een goede weg en daarna kleine bergweggetjes die hobbelig zijn. Onderweg komen we weer veel militair terrein tegen die goed worden bewaakt door gewapende militairen. Ook zien we veel schoolkinderen die lopend naar school gaan. Na een uur rijden maken we even een stop omdat er een zeldzame apensoort zou zijn gespot ( de naam van deze apensoort is mij helaas ontschoten ). We zien nog net hoe het schuwe beest zich uit de voeten maakt. We rijden verder en de zon maakt plaats voor bewolking die steeds dikker wordt.
Rond 07.45 uur komen we aan bij de ingang van het beschermde park, dat 32 km van Nuwara Eliya ligt. De Horton Plains ligt in de centrale hooglanden van Sri Lanka en wordt gedekt door grasland en nevelwoud. Het ligt op een hoogte van zo'n 2.200 meter. De Horten Plains is in 1988 aangewezen als nationaal park.
Voordat we aan onze wandeling kunnen beginnen moeten we nog eerst een stukje rijden. Onderweg zien we in de verte in de mist een kudde elanden die steeds dichterbij komen.
Aangekomen op de parkeerplaats krijgen we eerst een korte uitleg van Sammy, waarna we op pad gaan. We lopen de route in tegengestelde richting. De route is ongeveer 14 km. Het is er erg nevelig, dus een regenjas is geen overbodige luxe ( met dank aan Joke, want ik had geen regenjas mee de koffer in genomen ).
Het eerste stuk is goed te lopen met vlakke gedeelten. De natuur is geweldig mooi. Het vlakke gedeelte wordt verlaten en wordt ruwer. Onderweg komen we langs World's End met haar enorme afgrond. Bij helder weer zou zelfs de Indische Oceaan te zien zijn. Helaas zit dit er voor ons niet in. We bevinden ons in de wolken en de nevel gaat over in lichte regen. Ik word natter en natter, maar vind dat niet erg. De omgeving maakt alles goed en ik heb het erg graag voor over.
Halverwege de route moet er behoorlijk geklauterd worden. Door de regenval is het behoorlijk glad geworden. We moeten goed uitkijken waar we lopen. We kunnen ook een waterval bekijken, maar dan moeten we een spekglad pad omlaag afleggen. Jan en ik ondergaan de uitdaging. Onder aangekomen worden we beloond door een mooie waterval. Na wat foto's te hebben gemaakt moeten we ook weer de weg omhoog beklimmen. Ik vind de omstandigheden geweldig. Ook Jan geniet er van. De wandelpaden worden hierna vlakker waardoor we weer lekker kunnen doorwandelen.
Onderweg moeten we nog wel een heling af en een klein beekje oversteken. Door de regen is de helling goed glad geworden. Ik haal ongeschonden de overkant maar Mart glijdt uit en komt op zijn kont ( en onder de modder ) de helling af. Omstreeks 11.15 uur bereiken we de uitgang.
Om 11.30 uur gaan we met de busjes terug naar het hotel toe. We komen rond 13.00 uur aan in het hotel. Ik spring meteen in de douche en ga daarna lunchen. De ober neemt snel de bestelling op, maar dan is het lange wachten begonnen. Na ruim 3 kwartier krijg ik eindelijk mijn clubsandwich. Terwijl ik nog zit te eten schuift de ober de rekening onder mijn neus. Ik maak duidelijk dat het behoorlijk onbeschoft is als men nog zit te eten. Hij verontschuldigt zich. Pas wanneer ik klaar ben komt hij weer terug met de rekening.
Terwijl Jan en ik de wandeling aan het maken waren, was Joke met enkele anderen van de groep het stadje in geweest. Ze heeft daarbij een een fles Bacardi gekocht. Op het terras van het hotel bestellen we cola waarbij we dan een scheut Bacardi doen. Zo komen we de middag wel door. Wanneer later enkele anderen van de groep ook wat komen drinken gaan we in de bar zitten. Tegen 17.30 uur gaan we naar de kamer toe. Daar even de tijd om te rusten en om een boek te lezen.
Tegen 19.30 uur gaan we dineren bij live muziek. De beste man speelt gitaar maar ik weet zeker dat ik het nog beter kan terwijl ik geen gitaar kan spelen. Wat een drama zeg. Bij het opscheppen van het eten sta ik langs een Nederlander die vandaag met een klein groepje is aangekomen. Hij vraagt mij of wij al de Horten Plains hebben gelopen en of het de moeite waard is. Hij vraagt mij om na het eten even bij hun groep kom vertellen hoe het was zodat ze dan een beslissing kunnen nemen om die wandeling te gaan maken. Ik spreek ze later toe en geef de voor- en nadelen. Het is dus zeer de moeite waard maar het is geen wandeling voor iemand met een slechte conditie of slechte knieën. Na het eten met groepsgenoten nog wat naborrelen in de bar en dan lekker slapen. Het was een leuke dag.