Dag 16, donderdag 12 juli 2012
Tissamaharama - Galle - Unawatuna
Vandaag maken we als groep de laatste reisdag. Het vertrek staat al om 07.30 uur op het programma. Ik ben al vroeg wakker zo rond 05.30 uur, maar zo vroeg wakker worden is hier geen straf. Even voor mijn huisje gezeten waar ik al een strak blauw hemel zie. Jan zat ook al buiten. Na mij te hebben gewassen en aangekleed, de koffer ingepakt. Rond 06.15 uur naar de receptie om mijn rekening te betalen, maar ik ben zo vroeg dat de kassier nog niet aanwezig is. Als we om 06.30 uur willen gaan ontbijten blijkt dat het ontbijt nog niet geheel klaar is. Tien minuten later kunnen we aanschuiven. Ondertussen worden onze koffers opgehaald. Na het ontbijt meteen mijn rekening betaald.
Om 07.20 uur aanwezig bij de bus en maar meteen plaatsgenomen. Op punt van vertrek roept Marco een paar kamernummers om die hun rekening nog niet hebben betaald. Ik ben daar een van. De bus uit en mijn kwitantie getoond. Excuses van de kassier. Het was een misverstand zoals bij ook de anderen. Er wordt nog met een kasboek gewerkt vandaar. Een paar minuten later kunnen we op weg.
Omstreeks 10.00 uur arriveren we in Matara waar we een koffie/thee/frisdrank stop gaan houden. Het resthouse ligt aan zee, met een mooie tempel op een eilandje als uitzicht. Het resthouse heeft in de eetzaal een nog ouderwets werkende waaier, die met katrollen en raderen in beweging wordt gebracht. Een mooi simpel mechanisme.
Nadat iedereen de koffie/thee/frisdrank op heeft, neemt Jos het woord. Omdat Jos een leraar is hebben we als groep gevraagd of hij een mooie afscheidsspeech wil maken. Jos richt het woord aan Marco, Sammy, de buschauffeur en de busboy. Met behulp van de I-pad ( en Ans ) spreekt hij hen toe. In het kort komt de reis voorbij. Een geweldig verhaal. Namens de groep overhandigd Jos de fooien. Uiteraard worden wij ook nog bedankt en toegesproken door Marco en Sammy. Uiteraard bedanken wij als groep ook Jos voor zijn mooi en duidelijk verhaal.
Omstreeks 10.35 uur vertrekken we uit Matara. We komen langs een winkelcentrum waar voor de ingang een monument staat ter nagedachtenis van de tsunami. Matara was in 2004 zwaar getroffen door de vloedgolf. Veel mensen zijn hier gedood. Even een momentje van stilte. Acht jaar later kunnen we ons nog steeds niet voorstellen wat voor chaos het hier geweest moet zijn. Het moest toen eenzelfde dag als nu zijn geweest. Waar de mensen gewoon hun boodschappen deden en totaal zijn verrast door de vloedgolf.
Een half uur later maken we een fotostop aan de kust waar veel vissersboten liggen. Het is een prachtig uitzicht en we zouden zo in zee willen zwemmen, maar we moeten nog even wachten tot later op de dag. Jan doet in ieder geval even voor hoe je moet zwemmen.
Rond 11.20 uur maken we wederom een stop langs de kust om paalvissers op de foto te zetten. Marco heeft ons al ingelicht dat het puur op toeristen is gericht en deze mannen er voor de show zitten. Zodra we met de bus komen aanrijden zien we twee mannetjes snel naar hun paal rennen en er op plaatsnemen. En laat ze nou toevallig al een vis hebben gevangen. Voor de foto levert het wel mooie plaatjes op. Marco steekt ze een fooitje toe en we gaan weer op pad.
Rond 11.35 uur komen we Kogolla binnenrijden. We komen ook langs het strandhotel waar een gedeelte van de groep gaat verblijven. Onze stop is bij een zeeschildpadden kwekerij. Het is een soort van project waar gewonde schildpadden worden opgevangen, maar natuurlijk ook eieren worden uitgebroed. In het zand zien we bordjes met daarop hoeveel eieren er in het zand liggen en de datum waarop ze de grond zijn ingegaan. We krijgen een korte rondleiding.
We mogen een grote schildpad in de handen nemen en er mee op de foto. Rosanne gaat ook met een schildpad op de foto, maar dat beest ligt nog in het water. Ze hurkt bij het waterbassin. Ik waarschuw haar nog dat ze op moet letten dat de schildpad niet met zijn poten zwaait ander wordt ze nat. Ik heb mijn worden nog niet uitgesproken of het beest slaat met zijn poot water over Rosanne heen. Telepathie?
Rond de klok van 12.30 uur komen we aan in Galle, wat de hoofdstad is van de Zuidelijke Provincie en de partnerstad van het Nederlandse Velsen. Het is een havenstad met zo'n 94.000 inwoners. In Galle is nog veel te zien van de Nederlandse overheersing in de 17e en 18e eeuw. Destijds was Galle de belangrijkste havenstad van Sri Lanka. Daarom werd er in 1663 door de Nederlanders een 36 hectare groot fort gebouwd, dat tegenwoordig op de werelderfgoedlijst staat. Dit fort heeft trouwens tijdens de tsunami zijn dienst bewezen. Het heeft de stad voor een groot deel beschermd door de grote golf af te remmen.
We bezoeken eerst een Nederlandse Geformeerde kerk, dat oorspronkelijk in 1640 is gebouwd. In 1755 is de kerk herbouwd. In de kerk zien we nog meubilair uit de VOC tijd, wat goed bewaard is gebleven. Ook heeft het een vloer met daarin diverse grafstenen van Nederlanders die hier destijds zijn gestorven. Ook rondom de kerk liggen diverse graven.
Rond 12.30 uur gaan we een wandeling door het stadje maken. Inmiddels heeft de verkoper de dames gevonden om ze lekker te maken voor een tafelkleed. Janny spekt de verkoper door en tafelkleed te kopen. De stad herbergt een aantal prachtige gebouwen uit de VOC tijd en komen we wederom Nederlandse invloeden tegen.
Na diverse straten te hebben doorwandeld, komen we uit bij de zee. Het is er prachtig. De temperatuur is inmiddels al weer boven de 35 graden uitgekomen. We lopen een stuk over de stadsmuur langs de kust en komen dan aan bij een restaurant waar we gaan lunchen. Marco heeft de bestelling al in de bus opgenomen. We hoeven alleen maar te gaan zitten en krijgen al snel onze soep en later de sandwich. De lunch smaakt goed. Rond 14.15 uur hebben we allemaal afgerekend en kunnen we op naar het eindhotel.
Onderweg naar zingen we nog een keer de Sri Lanka song LaLaLa. Een emotioneel momentje.
Om 14.40 uur komen we aan bij het Unawatuna Beach Hotel, waar Jan, Joke, ikzelf, Hans en Anita de laatste week gaan verblijven. We nemen afscheid van de groep en van Marco&Sammy. De check in verloopt vlot. Jan&Joke zitten in kamer 12, ikzelf in 10. Hans&Anita in 224. Onze deluxe kamers zijn op de begane grond in het nieuwe gedeelte van het hotel. We hoeven dus geen trap te lopen. De kamers zijn ruim en zien er goed uit. Onze koffers worden ook snel gebracht. De zwembroek kan aan en we gaan naar het zwembad toe om daar te relaxen.
We hadden bij de receptie begrepen dat het tussen 17.00 en 19.00 uur Happy Hour is, dus om 17.00 uur gaan we een drankje doen. Heerlijk met terras op het strand en met de voeten in het zand drinken we een lekkere cocktail. Tegen 18.45 uur gaan we naar de kamer toe om ons op te frissen en om te kleden.
Rond 20.30 uur gaan we dineren. Er is ruim aanbod van eten. Onder het genot van een Zuid-Afrikaanse witten wijn toosten op een goed en gezellig verblijf in Unawatuna.
